Korty twarde uchodzą obecnie za najpopularniejszą z tenisowych nawierzchni. Są jednocześnie najmłodszą z nich – jeszcze w 1978 roku wszystkie cztery turnieje wielkoszlemowe były rozgrywane na trawie lub mączce. Uważane są również za nawierzchnię najbardziej obciążającą dla stawów - wielu tenisistów, zwłaszcza amatorów, unika gry na popularnym “betonie”. Co stoi za tak szybkim rozwojem kortów twardych i czy obawy o ich negatywny wpływ na organizmy zawodników nie są przesadzone?
Ewolucja
Podstawowym czynnikiem wpływającym na tak dużą popularność kortów twardych są niskie koszty budowy i marginalna konieczność późniejszej konserwacji. Korty te są również w znacznie mniejszym stopniu podatne na wpływ czynników zewnętrznych. W dużym uproszczeniu wystarczy na utwardzony grunt wylać warstwę betonu lub asfaltu, następnie pokryć ją wodoodpornym tworzywem sztucznym (najczęściej akrylowym) i, po narysowaniu linii (na ogół z trudnościeralnych farb) otrzymujemy gotowy kort twardy. Posiadający najrówniejszą nawierzchnię z najbardziej przewidywalnym kozłem piłki, najlepiej radzący sobie z deszczem i wilgocią, dzięki czemu może funkcjonować niemal w każdym miejscu na świecie.
Dla porównania wybudowanie kortu ceglanego wymaga ułożenia kilku warstw składających się z różnych mieszanek mączki ceglanej z gliną i drobnym kruszywem. Kort taki musi być następnie regularnie wałowany, szczotkowany po każdej grze, a linie często wymagają odświeżenia. Najdłużej również wysycha po opadach deszczu. Jeszcze bardziej skomplikowanie wygląda konserwacja kortów trawiastych. Po wyhodowaniu warstwy gęstej trawy o odpowiedniej długości należy regularnie ją przycinać, zapewnić odpowiednie nawodnienie oraz nasłonecznienie. Optymalne warunki występują jedynie przez kilka miesięcy w roku, w okresie wiosenno-letnim, oraz tylko w określonych szerokościach geograficznych.
Niezaprzeczalnym atutem kortów twardych jest również uniwersalność tej nawierzchni. Nie tak szybkie, jak korty trawiaste ani nie tak wolne, jak ceglane, stanowią złoty środek pomiędzy dwiema nawierzchniami z większymi tradycjami. Dzięki temu gra na kortach twardych jest bardziej różnorodna i atrakcyjna – znajdziemy w niej zarówno długie i wyczerpujące wymiany, akcje serve-and-volley, jak i wygrywające serwisy.
Powyższe plusy przyczyniły się do szybkiego rozpowszechnienia kortów twardych, począwszy od Ameryki Północnej pod koniec XX wieku, do praktycznie całego świata w dzisiejszych czasach. Stały się dominującą nawierzchnią do tego stopnia, że w 2022 roku prawie 60% zawodowych turniejów rozgrywa się na betonie. Tak częsta gra na kortach twardych w połączeniu z faktem, że tenis zmienia się w coraz bardziej fizyczny i atletyczny sport, rodzi pytania na temat wpływu tej nawierzchni na organizmy zawodników. Ze względu na najmniejszą elastyczność, twarde nawierzchnie w największym stopniu eksploatują stawy: kostki, kolana, biodra czy plecy. Powoduje to coraz większe obawy tenisistów (z Rafaelem Nadalem na czele) lub wręcz absencje i unikanie gry na kortach twardych na pewnym etapie sezonu.
Rewolucja
W efekcie zaczęto poszukiwać nie tylko metod przyspieszania lub zwalniania kortów czy uzyskiwania ich coraz wymyślniejszego wyglądu, ale również sposobów, by uczynić nawierzchnię przyjaźniejszą dla grających. Z ciekawymi, innowacyjnymi rozwiązaniami dla ograniczenia skali tych problemów przychodzi marka Laykold, w Polsce reprezentowana przez firmę Unirubber. Rozwiązaniami, które dostrzegli i zaczęli wprowadzać organizatorzy największych światowych turniejów, ale istotnymi również dla tenisistów amatorów. Systemy Laykold umożliwiają budowanie kortów przyjaźniejszych zarówno dla zawodnika, jak i środowiska. Przy wykorzystaniu materiałów odnawialnych pozwalają stworzyć amortyzowaną nawierzchnię akrylową, która o ponad 17% zwiększa redukcję siły nacisku. To przekłada się na lepszy zwrot energii wkładanej w poruszanie, znacznie podnosząc komfort oraz zmniejszając poziom zmęczenia grą. Co za tym idzie, ogranicza ryzyko przeciążeń lub kontuzji.
Dodatkowo korty powstałe z zastosowaniem systemów Laykold cechuje większa żywotność. Nawet twarde nawierzchnie podlegają zużyciu, tracąc elastyczność oraz właściwości amortyzujące. W przypadku standardowych kortów twardych skutkuje to koniecznością renowacji nawierzchni co około 5-10 lat. Stosując systemy Laykold możemy zwiększyć wytrzymałość kortu do tego stopnia, że po 10 latach zachowa do 95-98% swojej elastyczności.
Przyjaźniejsze zdrowiu tenisistów nawierzchnie Laykold są już wykorzystywane między innymi na turniejach: wielkoszlemowym US Open, ATP 1000 w Cincinatti, Miami i Kanadzie. Korty takie znajdziemy również w Polsce – oferuje je Akadamia Tenisowa Kozerki. Pozostaje mieć nadzieję, że trend tworzenia amortyzowanych kortów twardych będzie sią nadal rozwijał, zarówno w zawodowym, jak i amatorskim tenisie. Jednocześnie polecamy wszystkim planującym wybudowanie lub renowację obiektów tenisowych zapoznanie z ofertą systemów Laykold – w końcu zdrowi tenisiści z pewnością częściej oraz dłużej będą odwiedzać Wasze korty!
